चार ओळी

मुक्त मी स्वच्छंद मी
बेभान मी स्वप्नील मी
या अशा उन्मुक्ततेला
उत्स्फूर्त तुझी साथ ही


फुले पारिजात पानोपानी
शुभ्र सडा पडे अंगणी
जणू स्वागता उषेच्या
अंथरला शुभ्र गालिचा


पहाट गुलाबी थंडीची
वाट धुक्यात हरवली
होता भानूचा उदय
मिळे सृष्टीलाच ऊब


मळभ येतसे अंबरी
आकाश डहुळे अंतरी
वीज कडकडाट करी
पडती पावसाच्या सरी

अर्चना

गजानना श्री गजवदना
नित करते मी तव अर्चना

सर्वांगी चर्चिला शेंदूर
माथी वाहियले दूर्वांकुर
जोडूनिया उभय कर
वंदन तुजला करीते मी

तुज आवडती शमी मंदार
जास्वंदीचे पुष्प मनोहर
लाडू मोदक आणिक खीर
नैवेद्य तूज दाविते मी

करी प्रार्थना तव चरणी
राही मन तव नामस्मरणी
प्रेमभावे अंतःकरणी
तव पदी लीन होते मी

होवो मज तव दर्शन
आतुरले हे माझे मन
गळून पडो माझे मीपण
हीच आस मनी धरिते मी

मन आनंदाने नाचे

लाभे सान्निध्य निसर्गाचे
मन आनंदाने नाचे

वाट डोंगर दर्‍यांची
सर येई पावसाची
धुके पसरले दाट
दिसेनाशी झाली वाट
रम्य या निसर्गात मन आनंदाने नाचे

पाणी ठेविले धरणी बंधनी
तरी वाहे ते खळाळूनी
चिंब भिजती ग सारे
होती बेभान पाण्याने
विसरून बंधन वयाचे मन आनंदाने नाचे

क्षण लाभे आनंदाचा
पावसात भिजण्याचा
उमलती फुले विविधरंगी
सृष्टी हरित होई अंगी
पाहूनी ईश्वरी चमत्कार मन आनंदाने नाचे


-सौ. प्रतिमा उदय मनोहर

स्पर्श

स्पर्श सांगतो जीवाला
अर्थ खर्‍या भावनेचा
स्पर्शातून आईच्या
झरे झरा वात्सल्याचा

स्पर्श गुरू-आशिषाचा
देई आधार मनाला
स्पर्श घडवी दर्शन
अंतर्भावांचे मनाला

स्पर्श मूक सुहृदांचा
शांतवितसे मनाला
जे न सांगू शके वाणी
स्पर्श सांगे ते तत्क्षणी



-सौ. प्रतिमा उदय मनोहर

प्रभात

झुंजुमुंजु झाल्या दिशा झाली पहाट पहाट
पक्षी करिती किलबिलाट धुक्यात हरवली वाट
त्या धूसर वाटेवरुनी चालत जाता दूरवर
दिसला चक्षुंना अपूर्व निसर्गाचा चमत्कार

वाट होती वळणांची डोंगरावर जाणारी
त्या पहाटवेळेला होती शांत सृष्टी सारी
जाता डोंगरमध्यावर दृष्य देखिले विलोभनीय
प्राचीला डोंगराआडून होत होता सूर्योदय

दूरवरी देवळात होत होता घंटानाद
पक्षी आनंदाने करिती मधुर नाद
होता हवेमध्ये तेव्हा सुखद गारवा खरा
शुद्ध वातावरणाचा आनंद मिळे न्यारा



-सौ. प्रतिमा उदय मनोहर