सख्या रवीच्या

प्रातःकाली रविकर येई धरुनी उषेचा हात
उषा लाजली त्या स्पर्शाने हसे हळूच गालात
पक्षी गाती मधुर स्वरांनी रम्य पहाट गीत
लाल केशरी सहस्र किरणे नक्षी काढिती गगनात

झुळझुळ वाहे शीतल वारा होई पुलकित धरती
हळुहळु दिन हा पुढे सरकतो प्रकाश पसरे आसमंती
रवि तेजाने तळपू लागे सोडी हात उषेचा
अशा प्रखर तेजाला लाभे संग माध्यान्हीचा

तेजस्वी सूर्याची किरणे होता थोडी शांत
दिन ढळला आणि म्हणाला झाली आता सांज
संध्या येई स्वागता रविच्या माध्यान्ह सोडे हात
एकच रविकर प्रिय होई तिघींना काय ईश्वरी मात


-सौ. प्रतिमा उदय मनोहर